سوال اول ) چرا بحث در این خصوص مهم است؟
حقیقت مساله این است که تقریبا تمام والدین درگیر با اوتیسم ، نگران مساله ی مدرسه رفتن فرزندانشان هستند .
طبیعی هم هست . تصور کنید اگر برای شما این موقعیت پیش بیاید که یک متخصص بگوید فرزند شما ، دچار مشکلی در رشدش است که متفاوت از سایر همسالانش رشد خواهد کرد ، حتی شاید پسرفت داشته باشد ، در ارتباط برقرار کردن با سایرین ضعیف خواهد بود و ... ، ناخودآگاه تجسمی که از بهبود شرایط در ذهنتان نقش می بندد این است که فرزندتان وقتی شش ساله شد ، به مدرسه ی عادی برود . اگر من این سالهای باقی مانده تا شش سالگی را با فرزندم ، " بکوب " و "تخت گاز" کار کنم ، آیا وقتی شش سالش شد به مدرسه ی عادی می رود ؟ آیا می تواند شاگرد متوسطی در کلاس درس باشد ، آیا می تواند با همکلاسی هایش -حداقل ارتباط قابل قبول- را برقرار کند ؟ آیا از درسهای سر کلاس ، برداشت صحیح و مطلوبی خواهد داشت ؟
